In Nieuwegein zijn duizenden mensen actief voor een ander.
Zij maken écht het verschil – elke dag opnieuw. Achter ieder van hen schuilt een persoonlijk verhaal. Een reden om iets te betekenen, een moment van verbinding, een ervaring die blijft hangen.
In deze rubriek geven we vrijwilligers een stem. We laten zien wat hen drijft, wat ze meemaken en wat het vrijwilligerswerk hen teruggeeft. Laat je inspireren door hun verhalen – en wie weet, ontdek jij ook waar jouw kracht ligt.
Deze week het verhaal van Edwin.
‘Als het de wereld een beetje beter maakt, dan is het toch niet zo erg om wat moeite te doen ervoor? Je maakt een plan en je gaat aan de slag. Het gaat niet vanzelf, maar er is vaak veel mogelijk. Zeker als je weet waar je moet zijn. En het is belangrijk om samen iets te doen!’
Het moge duidelijk zijn: Edwin is graag actief. En hij woont graag in Nieuwegein. ‘Je kunt rustig zeggen dat ik uit deze contreien kom. Mijn opa werkte op de werf, mijn andere opa had een boerderij – daar verderop, bij de derde sluis. Mijn ouders zijn opgegroeid in Vreeswijk, ik ben geboren in het ziekenhuis, hier in Nieuwegein. De boze buitenwereld doet wel eens oneerbiedig over onze stad. Ze zeggen lelijke dingen, maar ik moet zeggen: ik woon hier graag. De meeste wijken zijn ruim en groots opgezet, er is veel groen, genoeg ruimte, overal speeltuinen, en hier in Hoogzandveld voelt het als een dorp. We houden elkaar een beetje in de gaten. Niet om te controleren, maar uit aardigheid.’
"Het is gewoonweg onderdeel van mijn leven. Waarom? Omdat het leuk is, sociaal, gezellig en je leert er veel van"
Leuk, sociaal en gezellig
‘Ik ben opgegroeid met vrijwilligerswerk. Ik ben bij de scouting begonnen, daar doorgegroeid en uiteindelijk leiding geworden. En sindsdien zit ik eigenlijk altijd wel in een commissie of bestuur. Het is gewoonweg onderdeel van mijn leven. Waarom? Omdat het leuk is, sociaal, gezellig en je leert er veel van. Soms ook dingen waar ik in mijn betaalde werk iets aan heb. Of dingen die ik vroeger in mijn werk nog niet mocht doen, maar als vrijwilliger wél. Het is dus ook persoonlijke ontwikkeling. Handig voor starters. Ik weet eigenlijk niet hoe het is om géén vrijwilligerswerk te doen.’
Voelt hij zich dan ook echt vrijwilliger? ‘Ja, ik voel me wel vrijwilliger. Voor mijn werk krijg ik betaald. Als vrijwilliger doe ik min of meer hetzelfde, maar zonder financiële vergoeding. Vrijwillig dus. Ik doe het omdat ik me persoonlijk betrokken voel én omdat ik er zelf baat bij heb. Ik word betaald in positiviteit. En in verse groente en fruit natuurlijk!’
Een pluktuin aan het eind van de straat
De verse groente en fruit komen uit de pluktuin die Edwin opzette in zijn buurt. ‘Het idee ontstond tijdens corona. Aan het eind van onze doodlopende straat lag een stukje gemeentegrond. Een loos stukje groen. Het werd nauwelijks onderhouden, er stonden wat struiken, maar vooral veel brandnetels. Ik vond het zonde.’ Edwin was al eerder begonnen met mensen in de buurt bij elkaar brengen. ‘Een jaar daarvoor organiseerde ik de eerste burendag. Ik woonde toen al vijf jaar in deze straat, maar kende de meeste buren niet. Tijdens de tweede burendag pitchte ik mijn idee: een gezamenlijke pluktuin. Natuurlijk ga ik niet iets doen waar de buren geen zin in hebben. Er moet wel draagvlak zijn, het is niet alleen voor mij, maar voor ons allemaal. Samen is belangrijk.’
‘Na de enthousiaste reacties heb ik contact opgenomen met allerlei organisaties, maar kwam er pas na een jaar achter dat ik bij de wijkcoördinator moest zijn. Sindsdien zeg ik ook tegen anderen: als je een goed idee hebt – zeker als het goed én onzelfzuchtig is – zoek eerst goed uit bij wie je moet zijn. Wil je iets in je eigen wijk? Begin bij je wijkcoördinator en stel je vragen daar! Als je de weg weet, gaat het zoveel makkelijker.’
Sociaal experiment
De pluktuin noemt Edwin ‘een groot sociaal experiment’. ‘Iedereen haalt er z’n eigen stukje uit, op z’n eigen manier. We hebben een groep van zo’n 10 tot 15 vaste vrijwilligers. Elke dinsdag komen we samen, dat is gezellig, er is koffie, wat lekkers. We maken plannen, verdelen taken, bespreken wat er speelt en gaan aan het werk. Wie wanneer wat doet, dat maakt niet uit. Als het maar gebeurt. En de buurtbewoners halen er natuurlijk ook wat uit, letterlijk. Zojuist nog kwam er een moeder met haar dochter wat aardbeitjes plukken en munt, voor thee. We hebben met de kinderen al eens jam gemaakt. Er gebeurt van alles in de tuin. Het brengt de buurt samen. Het gaat allemaal goed als je respecteert dat er ook iets voor een ander moet overblijven. En dat doet nagenoeg iedereen.’
"Ik weet eigenlijk niet hoe het is om géén vrijwilligerswerk te doen "
Wooncomfort en leefbaarheid
Wat het Edwin persoonlijk oplevert? ‘Je leert je buren kennen, ik woon nu in een sociale buurt, met mensen die voor elkaar wat willen doen. Goed voor de leefbaarheid, het geeft wooncomfort. Even zwaaien als de kinderen buiten spelen, weten wie er op ze let. Maar het is geen verplichting, als je mee wilt doen, gezellig, maar heb je geen zin, ook goed.’
En ook levert het energie en zelfs geluk. ‘Je begint met een idee; pluktuin 1.0. Dat was veel werk, maar het is wel gelukt! En dan ga je door, met een voorjaarsupdate, nieuwe plannen. Dat creatieve proces, daar haal ik veel energie uit. En dat we het samen doen, want ik doe dit natuurlijk niet alleen. We lachen, hebben het gezellig en verdelen het werk. En wat het óók oplevert: Er is geen groter geluk dan je eigen kinderen vers fruit zien eten dat ze zelf hebben zien groeien. Ze zien dat fruit niet alleen uit een Picnic-busje komt, maar aandacht nodig heeft en groeit in de natuur. Dat is onbetaalbaar belangrijk.
Beter een goede buur
‘Voor mij is het sociale aspect echt belangrijk. Niet alleen bezig zijn achter je eigen voordeur, maar ook: hoe is dit voor de ander, hoe is dit voor de buurt? Op burendag spreek je elkaar, worden ruzies bijgelegd, kennis gedeeld. Dat geeft zingeving. Het brengt je sociale contacten in de buurt. Beter een goede buur dan een verre vriend.’
‘In deze wijk wonen veel weduwen. Die komen af en toe even een kop koffie drinken. Als zij genieten, dan wij ook. Je weet nu dat ze alleen wonen, en de drempel om even aan te bellen bij elkaar is lager geworden. Als er hulp nodig is, dan ben je er. Je leest soms berichten over mensen die al een jaar alleen thuiszitten – dat gebeurt hier niet.’
‘Als je je buren kent, word je onderdeel van de wijk, dat is niet alleen prettig maar ook praktisch, je kunt even bij de overburen gereedschap lenen, of de kliko pakken als de jouwe vol is. Je helpt elkaar. Ik denk dan ook nooit: waarom doe ik dit allemaal? De voordelen van vrijwilligerswerk wegen op tegen de nadelen. Alles wat ik doe voor de wijk is het me waard.’
Iets dat past
Wat zou Edwin zeggen tegen mensen die twijfelen over vrijwilligerswerk? ‘Zoek iets dat past bij je eigen interesse. Voor mij is de buurt belangrijk, en ik hou van tuinieren. Dus de pluktuin is voor mij logisch. Als jij flexibiliteit belangrijk vindt, zoek dan iets wat je op je eigen moment kunt doen. Of iets dat past bij je kwaliteiten. Misschien kun jij anderen helpen op jóuw manier. Vele handen maken licht werk, dus ook een beetje doen – af en toe – is prima.’
‘En weet, als je iets wil organiseren, dan moet je iets ondernemen. Actief worden. En dat is soms lastig, er zijn veel regeltjes. Maar het is de moeite waard. En als je niet weet waar je moet beginnen, begin dan gewoon met een burendag. De ideeën ontstaan dan vanzelf en er is altijd wel iemand die wil helpen.’
Inspiratie opdoen? Kijk op www.erebloem.nl
Wil je iets organiseren in je eigen wijk? Neem contact op met je wijkcoördinator.
Tekst: Judith de Laat
Fotografie: Kees van der Meer
Video: Ruben Driessen