Mensen helpen doe ik echt al mijn hele leven!

“Pa zit voor zijn rust op de bus”, zeiden zijn drie dochters vroeger wel eens. Een grapje met een kern van waarheid. Want voor oud-buschauffeur Herman van der Klij (73) bestaat er niets mooiers dan rijden op de bus. Daarom heeft hij zich aangemeld als vrijwillig chauffeur op de Vreeswijkse wijkbus.

43 jaar vervoerde Hennie van der Klij met zijn streekbus reizigers door de hele regio. Dertig jaar daarvan was hij daarnaast trambestuurder. “Prachtig werk”, zegt hij. “Heel afwisselend en de omgang met de passagiers vond ik geweldig. Maar op mijn 65^e moest ik verplicht met pensioen. Ik had helemaal geen zin om te stoppen!”

Uitzendbureau
Geen probleem voor Hennie: die ging de eerste werkdag na zijn pensionering gewoon aan de slag als buschauffeur voor zijn oude werkgever. Maar dan via een uitzendbureau. “Dat heb ik nog een jaar of vier met veel plezier gedaan. Tot mijn vrouw het wel genoeg vond. Ik was te vaak van huis. Daar had ze wel gelijk in.”

Maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan en toen Hennie zag dat er vrijwilligers werden gezocht als chauffeur op de wijkbus die tussen Vreeswijk en City zou gaan rijden, aarzelde hij geen seconde en meldde zich aan. “Mijn vrouw en ik hebben het samen heel fijn hoor. Maar ik mis het werk op de bus nog steeds. Het is zelfs zo erg dat ik er elke macht over droom. Echt elke nacht. Dat is toch ongelofelijk?”

Kans
Dus biedt de wijkbus hem een mooie kans om een ochtendje of middagje per week weer lekker met de bus te rijden én iets voor anderen te doen. “Wij hebben heel lang in Vreeswijk gewoond en kennen er veel mensen. Ik weet dat vooral ouderen lijn 77 missen. Nu kunnen ze weer naar City met de buurtbus. Ik heb er enorm veel zin in.”

Sinds mei dit jaar is Jan de Graaf (67) chauffeur op de buurtbus in Montfoort. Hij geniet van ieder ritje. Toen hij zag dat er in zijn eigen stad chauffeurs werden gezocht voor een wijkbus, besloot hij: dat ga ik ook doen!

Jan de Graaf werkte 44 jaar als leraar basisonderwijs in diverse gemeenten in de regio. “Ik heb dat tot mijn pensionering met veel plezier gedaan”, zegt hij. “Je werkt als leraar met kinderen. Dat maakt het zo leuk. Ik was op het laatst trouwens een van de weinige meesters tussen alle juffen.”

Tempo
Na zijn pensionering wilde hij absoluut actief blijven. Maar wel op zijn voorwaarden. “Als leraar zit je in een stramien en heb je het druk met van alles en nog wat: ouderavonden, vergaderingen. Je wordt vaak een beetje geleefd. Daar heb ik na mijn pensionering echt geen zin meer in. Dus ja, ik wil actief blijven. Maar wat ik ook doe, ik bepaal mijn eigen tempo.”

Mooie contacten
Hij haalt auto’s op voor leasebedrijven, is druk bezig zijn oude closeharmonygroepje nieuw leven in te blazen (“zingen is mijn lust en mijn leven”), is actief bij de Algemene Hulpdienst Nieuwegein en rijdt sinds mei dit jaar één dagdeel per week op de buurtbus tussen Montfoort, IJsselstein en Woerden.

“Dat leek me wel leuk en dus meldde ik me aan. En het is ook echt heel leuk. Ik kom op de mooiste plekjes en met sommige passagiers, ouderen maar ook opvallend veel jongeren, heb ik mooie contacten. En als ik een keer niet kan: geen probleem. Er ligt geen druk op.”

Hij heeft veel zin om op de wijkbus Vreeswijk aan de slag te gaan. “Nieuwegein is toch mijn stáádsie. En er is echt behoefte aan een busverbinding tussen Vreeswijk en City sinds de vaste lijn is opgeheven. Dit soort werk past ook erg bij mij. Want mensen helpen, dat doe ik al mijn hele leven.”

Als servicemanager van fotofabrikant Canon had John Tukker (66) een druk leven. Hij vloog de hele wereld over en was dag en nacht in touw. Na zijn pensionering deed hij daarom eerst een tijdje kalm aan. Maar toen hij de oproep voor vrijwillige chauffeurs voor de Vreeswijkse wijkbus zag, dacht hij: dat ga ik doen!

Dik een half jaar is John Tukker inmiddels gepensioneerd. “Ik werkte vanwege corona al een jaar vanuit huis en had daar weinig lol in. Dus toen ik met een regeling kon vertrekken, heb ik dat gedaan.”

Sportschool
Na zijn drukke werkzame leven bij Canon is hij inmiddels aardig tot rust gekomen. “Ik vermaak me op zich prima”, zegt hij. “Ik ga elke dag naar de sportschool, doe het huishouden, kook dagelijks – mijn vrouw werkt nog – en geniet ervan dat ik geen werkdruk meer ervaar.”

Toch besloot hij zich aan te melden toen hij las dat er chauffeurs werden gezocht voor de wijkbus tussen Vreeswijk en City. “Ik heb een tijdje vanuit huis telefoontjes gepleegd voor het Corona Bron en Contact Onderzoek voor de GGD. Toen dat ophield, had ik, nadat ik naar de sportschool was geweest en het huishouden had gedaan, de rest van de dag vaak weinig te doen. Ook omdat ik weer wat meer onder de mensen wilde komen, besloot ik me aan te melden als chauffeur.”

Koken
Hoewel John al veertig jaar in de Doorslag woont, kent hij Vreeswijk en de Vreeswijkers goed. Samen met een hele goede vriend kookt hij eens in de drie weken op Fort Vreeswijk voor vijftig ouderen. “Koken is mijn grote hobby. We proberen altijd iets bijzonders te maken. Dus geen standaard aardappelen, groenten en vlees, maar bijvoorbeeld Indisch of Chinees. Dat vinden ze heerlijk.”

Veel van zijn ‘eetklantjes’ zal hij weer tegenkomen op de wijkbus, verwacht hij. “Dat lijkt me leuk. Wat ik er ook zo fijn aan vind: er zit geen dwang achter. Ik kan zelf bepalen wanneer ik wil rijden. Uiteraard in overleg. Dus ja, ik kijk er echt naar uit om te beginnen.”

Ben je na het lezen van dit verhaal enthousiast geworden en wil je misschien vrijwilliger worden bij het Wijkbus Vreeswijk project?
Nieuwe chauffeurs zijn altijd welkom en ook nodig. Via deze link kan je meer informatie krijgen en als je wil direct reageren op de vacature.